even een tijd geen internet gehad:( hier weer de aansluiting op eerste stukken

10 februari 2017 - Bwindi Impenetrable National Park, Oeganda

Tweede week
De eerste week was best wel warm weer, dus het weekend met hotel met zwembad (met z’n vieren op een kamer voor € 15,- per persoon, was een perfect iedee. Vooral dat we even een echte heerlijke douche hadden. De eerste nacht hadden we toch de deur wat los/open voor de koelte van buiten wat binnen te laten, na wat opmerkingen via de 4 stapelbedden en vooral de slappe lach over inbrekers en hoe we die te lijf zouden gaan/of toch maar niet hebben we toch maar de deur dicht gedaan.
Zondag kwam met behoorlijke gedonder en onweer uiteindelijk de regen. Het is pas rond maart het regenseizoen, maar omdat het hier al heel lang droog is geweest en veel in de eigen tuintjes en de gewone oogst verloren dreigde te gaan, snakte iedereen hier naar regen. Iedereen hier blij (wij ietsje minder, omdat we zondag nog wat in en aan het zwembad hadden willen zitten om ietsje minder “Munzugo- blank” hadden willen zijn. Ach ja, alles over voor het goede doel.... alhoewel het nu wel echt elke dag regent en zelfs vandaag (woensdag) weer een behoorlijke storm, waardoor je twijfelt of de golfplaten wel op ons dak zullen blijven liggen.
Elke dag halen en brengen we een kleine kinderen (disabled) op met de boda/boda om naar de school te komen: driver (Augustin of Francis) met 2 tot soms 3 kindjes en 1 van ons achterop om ze een beetje recht te houden, dat ze er niet afvallen. Twee ervan: Alan en Dennis, zijn echte ontdeugende aapjes, die dan weer links, dan weer rechts buiten de brommer hangen, alsof het een zijspancross is. Normaal gaat dat nog wel, maar nu het regent zijn de modderpaden, met behoorlijke afvoergleuven (erosie door water)erin, echt spekglad, dus glijden we soms van de ene gleuf in de andere, wat de kleintjes natuurlijk gewoon gieren van het lachen vinden.
Je zou echt kleine Dennis (mongooltje) moeten horen lachen/grinniken/swingen.... echt zo’n lief clowntje, dat je alleen maar mee kan grinniken.
Wat wel wat minder was, dat Shanna vorige week al zich echt belabberd voelde, ze is toen naar een ziekenhuis gegaan in Masaka, stad dichtbij, had antibiotica gehad voor 2 bacteriën, maar voelde zich in het weekend nog steeds beroerd. Nog langer het aankijken, was echt niet handig, omdat het van alles kan zijn, dus bleef ze samen met Suuz zondag om maandag door te gaan naar een goed ziekenhuis in Kampala, de hoofdstad. Daar was de uitslag: darmschimmel en daarnaast een waterbacterie opgedaan, waarschijnlijk met raften op de Nijl. Zijn we helemaal niet gewend in Nederland, dat juist de kleinste beestjes hier het gevaarlijkst zijn. Suzanne voelde zich maandag niet zo lekker, waarschijnlijk iets niet goed gegeten, maar beiden voelen zich gelukkig nu veel beter.
Gisteren is het gedoneerde volleybalnet bij de school opgehangen, ondanks meteen 2 kilo modder plakkend aan je schoenen, werd er superenthousiast meteen gespeeld. Wij hoefden in het veld eigenlijk weinig te doen omdat iedereen meteen op de bal dook, keken wij alleen de bal een beetje na; links rechts... ja hoor gaat prima zo.

Foto’s

1 Reactie

  1. P.am:
    10 februari 2017
    Top hoor om je enthousiasme "te lezen"en jullie belevingen "mee te proeven" Liefs en hart groet vanuit Nl.