into the wild
10 februari 2017 - Bwindi Impenetrable National Park, Oeganda
1e supertrip wildparken
Het grootste wild zat ongeveer voor in ons busje: Suuz! Alhoewel we weinig sliepen, was ze door het dolle heen: “oh...cool!! ....gaaf!!!...néé!!....yés!!!, wat heel aanstekelijk was, dus al snel had onze geweldige tourguide/chauffeur: William te maken met meer wild in zijn safari busje als erbuiten. Maar ook hijzelf was zo enthousiast aan het vertellen over alles, totaan medische wilde planten en kleine vogeltjes toe. Hij heeft het vak van zijn vader geleerd en overgenomen en het is te merken dat hij het helemaal met zijn hart doet. Hij begint nog maar net als eigen bedrijfje, maar is helemaal super.
De eerste nacht sliepen we in een droomhotel, hutjes op palen, wel handig als er nijlpaarden onder je slaapplek door kunnen lopen. Maar zo lux; 2 voor ons 2persoonbedden met ruime mosquito netten, in de hut een eigen toilet en een eigen douche met warm/lauw water, had daar wel een week willen blijven; lekker zitten op je balkonnetje ’s avonds met jawel geluiden van een knorrend langszwemmend nijlpaard (we zaten aan een stuk kronkelrivier) en protesterende bavianen, die een soort blaffend geluid maken om hun groep te verdedigen. Werkelijk: je zit gewoon midden in een film; de geluiden, de geuren... alles pikdonker op een paar kleine ledlampjes (alles op zonneenergie) na langs de paden. Doodsbange Shanna, die 2 meter de lucht zo’n beetje in sprong toen meteen een bewaker met lange regenjas met zaklamp en pijl en boog heel stil vlak achter ons kwam lopen om ons veilig naar ons bedje te begeleiden.
Helaas... héél vroeg op, superstuiterende Suus al weer helemaal klaar ervoor: “we gaan er alles uithalen wat er in zit”, nog pikkedonker, koffie achterover gegooid kort shaggie gerookt en klaar voor het nieuwe avontuur, maar als je dan de zon ziet opkomen en de eerste dieren weer ziet is het alles waard. Ook nog een boottocht gemaakt op het kanaal tussen 2 grote meren, waar veel grote kuddes komen afkoelen/waterdrinken zo mooi allemaal.
Het is bijna niet voor te stellen, dat onze 2e trip: de mountain-gorilla’s eraan kan tippen. Daar zitten we inmiddels nu; bij Lake Bunyonyi, Kirsten is vorig weekend erbij gekomen, zie foto bij meer: Shanna, Suus en Kirsten.....en toch....je kan het je bijna niet voorstellen, dat we morgen echt gaan klimmen en dan hopenlijk oog in oog gaan zitten/staan met die inmens grote apen.
Op dit moment: vrijdag 10 februari, zitten we heerlijk bij te komen van alle indrukken en heb ik eindelijk tijd om alle foto’s een beetje uit te zoeken en bij te schrijven omdat ik giga achterliep en eindelijk weer internet! Probeer ook al weken 2 geschreven kaartjes te versturen, maar post hier is nog veel erger, nergens een plek waar je ze kan brengen bij ons in de buurt, hoop toch dat het lukt.
groetjes Joke....
Het grootste wild zat ongeveer voor in ons busje: Suuz! Alhoewel we weinig sliepen, was ze door het dolle heen: “oh...cool!! ....gaaf!!!...néé!!....yés!!!, wat heel aanstekelijk was, dus al snel had onze geweldige tourguide/chauffeur: William te maken met meer wild in zijn safari busje als erbuiten. Maar ook hijzelf was zo enthousiast aan het vertellen over alles, totaan medische wilde planten en kleine vogeltjes toe. Hij heeft het vak van zijn vader geleerd en overgenomen en het is te merken dat hij het helemaal met zijn hart doet. Hij begint nog maar net als eigen bedrijfje, maar is helemaal super.
De eerste nacht sliepen we in een droomhotel, hutjes op palen, wel handig als er nijlpaarden onder je slaapplek door kunnen lopen. Maar zo lux; 2 voor ons 2persoonbedden met ruime mosquito netten, in de hut een eigen toilet en een eigen douche met warm/lauw water, had daar wel een week willen blijven; lekker zitten op je balkonnetje ’s avonds met jawel geluiden van een knorrend langszwemmend nijlpaard (we zaten aan een stuk kronkelrivier) en protesterende bavianen, die een soort blaffend geluid maken om hun groep te verdedigen. Werkelijk: je zit gewoon midden in een film; de geluiden, de geuren... alles pikdonker op een paar kleine ledlampjes (alles op zonneenergie) na langs de paden. Doodsbange Shanna, die 2 meter de lucht zo’n beetje in sprong toen meteen een bewaker met lange regenjas met zaklamp en pijl en boog heel stil vlak achter ons kwam lopen om ons veilig naar ons bedje te begeleiden.
Helaas... héél vroeg op, superstuiterende Suus al weer helemaal klaar ervoor: “we gaan er alles uithalen wat er in zit”, nog pikkedonker, koffie achterover gegooid kort shaggie gerookt en klaar voor het nieuwe avontuur, maar als je dan de zon ziet opkomen en de eerste dieren weer ziet is het alles waard. Ook nog een boottocht gemaakt op het kanaal tussen 2 grote meren, waar veel grote kuddes komen afkoelen/waterdrinken zo mooi allemaal.
Het is bijna niet voor te stellen, dat onze 2e trip: de mountain-gorilla’s eraan kan tippen. Daar zitten we inmiddels nu; bij Lake Bunyonyi, Kirsten is vorig weekend erbij gekomen, zie foto bij meer: Shanna, Suus en Kirsten.....en toch....je kan het je bijna niet voorstellen, dat we morgen echt gaan klimmen en dan hopenlijk oog in oog gaan zitten/staan met die inmens grote apen.
Op dit moment: vrijdag 10 februari, zitten we heerlijk bij te komen van alle indrukken en heb ik eindelijk tijd om alle foto’s een beetje uit te zoeken en bij te schrijven omdat ik giga achterliep en eindelijk weer internet! Probeer ook al weken 2 geschreven kaartjes te versturen, maar post hier is nog veel erger, nergens een plek waar je ze kan brengen bij ons in de buurt, hoop toch dat het lukt.
groetjes Joke....
En wat de trips betreft, geniet er maar flink van, je hebt het verdiend.
Liefs,
Je broer
Geniet en maar veel foto en filmpjes, dan kun je thuis steeds weer blijven genieten.